ซัคคารินโซเดียม หรือที่เรียกรวมกันว่าธาตุโลหะ โอ-เบนโซอิลซัลโฟนิไมด์ ได้รับการพัฒนาในปี พ.ศ. 2422 และเป็นสารให้ความหวานเทียมที่ไม่ใช่สารอาหารที่เก่าแก่ที่สุดสามารถละลายได้ในน้ำและมีความละเอียดเจือจางมาก มีความหวานมากกว่าผลิตภัณฑ์จากพืชถึง 200 ถึง 500 เท่าเมื่อความเข้มข้นมีมาก มันเป็นสไตล์ที่ขมขื่นเมื่อได้รับความร้อนภายใต้สภาวะที่เป็นกรด ความหวานจะหายไปและเกิดกรดโอ-อะมิโนซัลโฟนิล คาร์บอกซิลิกที่มีรสขมขึ้น

อุตสาหกรรมอาหารแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่ใช้น้ำตาลเป็นสารให้ความหวาน แต่แคลอรี่สูงทำให้เกิดโรคได้ง่าย เช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด โรคอ้วน และโรคฟันผุที่คุกคามสุขภาพของมนุษย์ด้วยการปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพของผู้คน ผู้คนจึงมีความอ่อนไหวต่อปริมาณซูโครส i

เควอซิตินแพร่หลายในอาณาจักรพืชและมีฤทธิ์ทางชีวภาพของฟลาโวนอลที่หลากหลายต่อไปเรามาดูข้อมูลเกี่ยวกับเควอซิตินกันดีกว่า

โซเดียมไซคลาเมต ซึ่งมีชื่อทางเคมีว่า โซเดียมไซโคลเฮกซิลามิโนซัลโฟเนต เป็นสารเติมแต่งทั่วไปในการผลิตอาหาร มีความหวานมากกว่าซูโครส 30-40 เท่า มักเป็นผลึกสีขาวหรือผงผลึกสีขาว ลักษณะไม่มีกลิ่น หวาน ละลายได้ง่ายในน้ำ ไม่ละลายในเอทาโน

แคลเซียมโพรพิโอเนตเป็นสารยับยั้งเชื้อราที่ปลอดภัยและเชื่อถือได้สำหรับอาหารและอาหารสัตว์ที่ได้รับการอนุมัติจากองค์การอนามัยโลก (WHO) และองค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO)ผลึกเกล็ดแสงสีขาวหรือเม็ดหรือผงสีขาวมีกลิ่นแปลก ๆ เล็กน้อย ระเหยง่ายในนั้น